The cemetery

 

On the corner at the end of the street where we live,

there's the 'old cemetery'. It's completely surrounded

by an old brick wall with iron entrance gates

on four different spots. Three of the gates are never

open but one is, every day, from dawn till dusk.

That's exactly how it's written on the plaque on

the entrance gate: Open every day from dawn til dusk.

After having lived here for almost fourteen years now

I thought it was time we payed the old cemetery a visit.

That's exactly what we did last sunday, late in the afternoon.

After having done some work in the garden,

we decided to go for a walk and pay the cemetery a visit.

 Since it's completely enclosed by brick walls, and all

you can see from the road are the old huge trees

growing higher than the crosses and other sculptures

decorating the graves, I had no idea it was that big.

It's in the middle of town and at the intersection of two streets

but still it's very peaceful and quiet within the walls.

I took some pictures I want to show you here.

 

Op de hoek op het einde van de straat waar we wonen

is er het 'oude kerkhof'. Het is volledig omringd door

een oude stenen muur met ijzeren toegangspoorten

op vier verschillende plaatsen. Drie van die poorten

zijn altijd gesloten maar de hoofdingang is iedere dag

open van zonsopgang tot zonsondergang, zoals staat

te lezen op de borden aan de ingangspoorten.

In de bijna veertien jaar die we hier intussen wonen

hadden we het oude kerkhof nog nooit bezocht maar daar

kwam vorige zondag verandering in. In de late namiddag,

na wat gewerkt te hebben in de tuin, besloten we een stukje

te wandelen en een bezoek te brengen aan het kerkhof .

Omdat het helemaal door de stenen muur omringd is,

en enkel de grote bomen die er binnen die muren groeien

goed zichtbaar zijn vanaf de straat, had ik er geen idee van

dat het kerkhof zo groot is. Het ligt midden in de stad

op een kruispunt van twee straten maar daar is niets van

te merken, het is heel vredig en rustig binnen de muren.

Ik nam er wat foto's die ik jullie hier wil laten zien.

 

 

Most people buried here were born in the second half of the nineteenth century.

They died in the first half of the twentieth century. The cemetery is a monument now,

no more people are buried here nowadays.

 

De meeste mensen die hier begraven liggen werden geboren in de tweede helft

van de negentiende eeuw. Ze stierven in de eerste helft van de twintigste eeuw.

Het kerkhof is nu een monument, er worden geen mensen meer begraven.

 

 

 

 

 

Words fading....

 

Woorden vervagen....

 

 

 

or not....

 

of toch niet....

 

 

 

Words aren't always necessary....

 

Soms zijn woorden helemaal niet nodig....

 

 

 

 

Huge and richly decorated gravestones

next to simple crosses.

 

Grote rijkelijk gedecoreerde graven

naast simpele kruisjes.

 

 

 

Sculptures of all sorts reaching for the sky.

 

Allerhande beelden reiken tot hoog in de lucht. 

 

 

 

Becoming one with the tree tops surrounding them.

 

Ze worden één met de bomen om zich heen.

 

 

 

 

A cemetery embedded in green

 

Een begraafplaats, ondergedompeld in het groen

 

 

 

 

 

 

and in bright sunlight that afternoon.

 

en in fel zonlicht die namiddag.

 

 

 

Here you see part of the brick wall that surrounds

the whole cemetery.

 

Hier zie je een deel van de stenen muur die

de begraafplaats omringt.

 

 

 

I've always been hesitant to enter any cemetery,

including this one. There's an enormous tranquility

that goes out of this cemetery though,

maybe because it's so old.

Still, I would never have entered there alone, would you?

 

Ik ben altijd heel terughoudend om een begraafplaats

binnen te gaan en dat was met deze niet anders.

Er gaat wel een enorme rust uit van deze plaats,

misschien omdat het al zo'n oude begraafplaats is.

Toch zou ik er nooit alleen zijn binnengegaan, jij?

 

 

 

But I'm glad I know now

what's on the other side of the brick wall along the street.

 

Maar ik ben blij dat ik nu een idee heb van wat er

zich aan de andere kant van die stenen muur langs de straat bevindt.

 

 

 

Every gravestone tells its own story....

 

Elke grafsteen vertelt zijn eigen verhaal....

 

 

 

The world wars are never far off here either.

There are some graves of soldiers who lost their lives but

this is a memorial for the 250 civilians

who lost their lives when the city was bombed by Germany

at the beginning of the Second World War.

There were so many victims because a lot of  people

who wanted to flee to France got stuck here at the border

since France didn't let anyone in but shut its borders instead.

Every white cross bears the name of one of the victims.

 

En ook hier zijn de wereldoorlogen nooit veraf.

Er zijn enkele graven van soldaten die het leven lieten maar

dit is een gedenkteken voor de 250 burgerslachtoffers

die er vielen toen Duitsland bij het begin

van de Tweede Wereldoorlog de stad bombardeerde.

Er waren zoveel slachtoffers omdat er heel wat

vluchtende mensen hier gestrand waren.

Zij wilden naar Frankrijk vluchten voor

het naderende Duitse leger maar Frankrijk

had zijn grenzen gesloten.

Ieder kruis draagt de naam van een slachtoffer.

 

 

On one of the graves, this was inscribed,

meaning: "O quiet and silent grave,

who did you steal from us."

 

Zomaar, ergens op een graf, blonken deze woorden.

 

 

Have a beautiful Ascensionday everyone.
It's a normal working day here at our house, ironing, washing, cleaning,
although I'm exhausted really. The painting job from the last few weeks
has taken its toll. All there's left to do now is a lot of cleaning which
I've started today. My husband has gone biking in the Eifel again
for four days. He left early this morning and I have to say I'm
feeling worse about being home with the kids this time.
Somehow I could have done with some time 'away' from here as well.
But since the kids have a lot planned and a lot of school work
and I always know what to do, a little vacation was out of the question.
I would have loved to go and see the tulip fields in Holland this year.
I've seen them on many Dutch blogs already
and this year, now would have been the perfect time for it.

Fijne Hemelvaartdag iedereen,
hier is het een gewone werkdag geworden, wassen, strijken, kuisen,
ondanks de vermoeidheid die ongenadig toeslaat want de schilder-
werken hebben meer van mijn energie geëist dan ik gedacht had.
Nu rest alleen de opkuis nog waar ik vandaag mee begonnen ben.
Manlief is weer gaan fietsen in de Eifel voor vier dagen.
Vanmorgen vroeg is hij vertrokken. Dit keer heb ik er toch 
wat meer moeite mee dat ik met de kinderen thuis ben.
Ik was er echt heel graag ook even 'uit' geweest.
Maar de kinderen hebben plannen en ook een hoop schoolwerk,
en zelf weet ik ook wel wat doen dus een korte vakantie zat er niet in voor ons.
Ik had nochtans heel graag de bollenvelden in Nederland eens gezien dit jaar.
Ik zag ze al op verschillende blogs voorbij komen en dit jaar
zou het er nu de perfecte periode voor geweest zijn.


 

 

Marian