Of May 2013, Spring and Autumn

Over mei 2013, lente en herfst
 



The very last Bluebells still looking good in the garden.

De allerlaatste boshyacinten die er nog mooi bij staan in de tuin.

Usually May is a Spring month,

with the first real sunshine to enjoy.

Normaal gezien is mei een lentemaand,

met de eerste echte zonneschijn om van te genieten.

Ranunculus in a pot on the terrace, almost constantly covered in raindrops. But they don't really mind,

Ranonkels in een pot op het terras, bijna constant onder de regendruppels. Maar dat vinden ze niet zo erg,

Not this year though.

Autumn decided to pay us a visit instead,

in fact he's been pushing away Spring

for three months in a row now

and loves to treat us to rain, a lot of wind

and temperatures that make us forget Spring.

Maar niet dit jaar.

Herfst besloot om ons nog eens een bezoekje te brengen

en is er de laatste drie maanden in geslaagd om Lente

een stap terug te laten zetten. Herfst trakteerde ons op

veel wind, regen en temperaturen die niet meer

aan Lente deden denken.

 

 

they love to cover themselves in raindrops as if it were diamonds, and look good in them as well.
ze zien er zelfs heel goed uit met de regendruppels als diamanten uitgestrooid over hun bloemblaadjes.

 

Temperatures have been below average

for three months in a row now.

This was Autumn weather in springtime.

De temperaturen zijn nu al zo'n drie maanden

beneden het gemiddelde.

Dit was herfstweer in lentetijd.

 

 

 

The Columbines are much later to start

blooming than other years but they must

have decided they couldn't wait any longer,

 Spring or Autumn.

De Akeleien zijn veel later met hun bloei

dan andere jaren maar ze moeten uiteindelijk

besloten hebben toch maar te bloeien en niet

langer te wachten tot Herfst plaats ruimt voor Lente.

 

 

But let's look forward and hope June

will bring us sunshine, blue skies

and warm temperatures.

Maar laat ons vooruit kijken naar juni.

Hopelijk krijgen we dan wel

zonneschijn, blauwe lucht en warme dagen.

 

 

Oh, and I didn't want to keep this from you,

our Snowball tree is finally blooming also.

See that pinkish dot underneath it?

That's the mysterious tulip from my previous post ;-)

 

O, en dit wou ik jullie niet onthouden,

de sneeuwballenboom bloeit nu ook,

ook al veel later dan andere jaren.

Zie je die rozige stip, zwevend onder de sneeuwballen?

Dat is de mysterieuze tulp uit mijn vorige post ;-)

 

 

Bye,

Marian

 

 Groetjes,
Marian

 

 

Mystery Tulip

Tulpmysterie

 

 

 

Jullie wisten al over de twee tulpen in mijn tuin,

een zwarte(of toch bijna;)) en een witte(ook bijna)

maar nu komt daar zo plots een mij totaal onbekende tulp

haar kopje boven de tuingeranium uit steken.

Echt een bijzonder/bizar exemplaar, één maar.

Ik vind 't wel leuk natuurlijk want hou heel veel van tulpen

maar hoe die tulp daar komt, geen idee!

Het enige wat ik wel kan zeggen is dat ik precies op die

plaats nooit (meer) tulpen plantte(pootte) omdat ik dat

ooit zo'n tien jaar geleden deed en wat er toen boven kwam,

dat wil je nooit meemaken. Die tulpen zagen er zo vreselijk uit.

Na wat opzoekwerk kwam ik toen te weten dat de tulpen
aangetast waren door Botrytis.

Het waren zalmkleurige tulpen op hoge stelen

waarvan ik de precieze naam niet meer weet maar wat was het een

afschuwelijk zicht zo aangetast, echt niet om te laten staan.

Dus die haalde ik allemaal uit de grond, de natte zware kleigrond,

een echt boeltje werd het, en nooit plantte ik op die plek nog tulpen.

Dat was ook helemaal niet aan te raden want die zouden gegarandeerd

ook die Botrytisaandoening krijgen. Het was op die plek gewoon

veel te nat voor tulpen. Het is nog altijd de natste plek in de tuin die

maanden na elkaar onder water staat en nu komt daar toch wel een tulp

boven zeker.... Over mysteries gesproken. Er zit wel wat zalmkleur in

maar ook geel en rood, een bont allegaartje zeg maar.
Een mysterieuze tulp.

I did tell you already about the two tulips in our garden.
One (almost) black and one (almost) white.
But now we have three tulips.
This strange specimen suddenly appeared
in the middle of the garden Geranium that's not blooming yet.
Very strange because I haven't planted any tulip bulbs in that spot
for ages. I remember I did plant tulips there about 10 years ago
but that wasn't a success. All the tulips were damaged
and looked really awful. I found out that they had Botrytis
and removed them all thoroughly out of the heavy and wet claysoil.
That's also why I never planted any tulip bulbs there anymore
It was almost certain they would have the disease as well
and the soil was just too wet for tulips there
That's why this tulip is such a big surprise.
I have no idea where it came from.
The original (damaged) tulips I planted there long ago
were salmon coloured I remember. I do see some of that
colour in this tulip but there's also yellow and even some red.
A real mystery tulip.

 

Marian



 

Cornflower

 

 

 

Days and days of

no blue skies.

Maybe that's why

the colour of

these Cornflowers

kept drawing my attention.

 

Dagen en dagen

zonder blauwe hemel.

Misschien wel daardoor

dat de kleur

van deze Korenbloemen

mijn aandacht bleef trekken.

 

 

 

 

 

 

I could have kept photographing them,

these three cornflowers in a pot,

even if that wasn't an easy task,

with wind and rain about.

The wind kept blowing the flowers

out of the screen on my camera.

I finally had to quit photographing when the rain became 

too much for the camera to take.

 

Ik had ze wel kunnen blijven fotograferen,

deze drie Korenbloemen in een pot,

ook al was het niet zo vanzelfsprekend

om ze op foto te krijgen met de wind en regen.

De wind bleef de bloemen maar uit het

schermpje op mijn camera blazen

en uiteindelijk heb ik het toch moeten opgeven

toen de regen echt teveel werd voor de camera.

 

 

 

 

 

 

Marian

 

 

 

 

Just three tulips in a pot

 

Drie tulpen maar, in een pot.

 

 

 

 

But still enough to brighten up the day.

Have a great new week everyone!

 

Maar toch genoeg om de dag op te fleuren.

Fijne nieuwe week iedereen!

 

 

 

Marian

 

 

 

GBBD The May garden

Geen Keukenhof en geen bollenvelden hier,

gewoon onze tuin met hier en daar wat bloei

maar voor het ogenblik hoofdzakelijk groen.

Wat bloei betreft overheerst momenteel het

blauw en paars terwijl het een maand geleden

nog allemaal geel was wat de klok sloeg.

The dominant colour in the garden is green at the moment

but when it comes down to bloom, the colours now are mainly

blue and purple while a month ago the garden was still

very much colouring yellow with daffodils. 

 

 

Het blauw van boshyacintjes die hier en daar opduiken.

The blue from Bluebells appearing here and there.
 

Heel precies geteld twee tulpen in de tuin:

één Spring green en één Queen of night,

de combinatie van de twee vind ik mooi

maar deze twee staan ver uit elkaar.

het zijn de restanten van ooit meer van deze

twee soorten samen. Denk dat ik er volgend

jaar werk van maak om ze her aan te planten.

 

Exactly two tulips in the garden:

one Spring green and one Queen of night.

Remnants from bulbs I planted many years ago.

I think the combination of the two works so very well

but since these two are well apart from eachother,

that's not really visible anymore. I'll have to remember

to plant this combination again next Autumn.
 

 

Ook van deze is er maar één steel over.

Camassia is dit. Vind ik een heel mooie kleur,

blauw maar toch ook paars. Moet ik volgende

herfst ook maar eens opnieuw aankopen en planten.

 

Another plant there's only one stem left of.

Camassia. I love its blueish purple colour.

 I'll have to remember to plant these again as well.
 

 

Helemaal paars zijn de seringenbloemen.

Jammer dat ik de heerlijke geur niet kan meegeven,

die moeten jullie er even bij denken.

 

All purple are these Lilac flowers.

The fragrance they spread is just wonderful,

but you'll have to take my word for that.
 

 

 Niet blauw of paars maar oranje zijn de stipjes van het Knikkend Nagelkruid

dat ook weer aan de bloei gaat. Van oranje hou ik helemaal niet

maar deze kleine, fijne bloemetjes zou ik niet willen missen.

Ze komen ooit nog van mij grootmoeders tuin en doen het hier heel goed.

 

Not blue or purple but orange are the little dots from Water Avens

that's starting to bloom again now as well. I don't really like orange

but these little, delicate flowers I wouldn't want to miss.

They originally came from my grandmother's garden

and they really thrive here which I'm delighted about.
 

 

Deze piepkleine bloemetjes komen elk jaar aan de Aucuba in de tuin.

Wellicht de enige reden dat die er nog staat want elk jaar

wil ik die eigenlijk weg doen maar dan bloeit die weer met

van die auberginekleurige kleine maar fijne bloemetjes

en mag die toch weer blijven. Voorlopig toch....

 

These very small flowers are from the Aucuba in our garden.

It blooms every year and that's probably the only reason it's still here.

Every year I want to remove the Aucuba but then it blooms again

and I decide to keep it anyway because even if the flowers are small,

I love them in thier peculiar shape and aubergine colour.

And  that's why the Aucuba is still there.... for now at least....
 

 

 De donkerpaarse kleur van de bloemen van Geranium Phaeum Samobor

vind ik ook al zo mooi, een kleur die ook terugkomt in

de bijzondere bladeren van deze geraniumsoort.

 

Also love the dark purple colour of the  flowers of this

Geranium Phaeum Samobor, a colour that comes back in

the beautiful foliage of this plant.

 

En dit is een nieuwkomer in de tuin: Lunaria,
weet ik intussen dankzij Rosemary.

And here's a newcomer in our garden: Lunaria,
I now know thanks to Rosemary.

 

 Op de vijftiende van elke maand posten bloggers van over de hele wereld
wat er op dat moment in hun tuin bloeit. Het initiatief kwam van Carol
van de blog May Dreams Gardens en kreeg de naam Garden Bloggers'
Bloom Day (GBBD). Wil je een kijkje nemen of ook zelf je tuin in bloei
tonen, ga dan vlug hierheen.

GBBD (Garden Bloggers' Bloom Day) is an initiative from Carol 
at May Dreams Gardens. Every 15th of the month
bloggers from all over the world are posting what's blooming
in there garden at that time. It's really interesting to take a look and
who knows, maybe you'll want to show us your garden as well.
Just go here.
 

 

 

Marian

 

 

 

 

The biography

Recently our oldest son had to write a biography of a person born before 1945,

preferably from his own family. He chose, who else could he better choose

to find out as much as possible about almost a century of history,

my grandmother, now almost 97 years old. Although she has been

struggling a bit with swollen legs and feet lately, she is otherwise

in remarkable good shape for her age and still lives by herself in her house.

She was a child during the First World War and only married for three months

when the Second World War started. Her two oldest children were born

during the Second World War. She still remembers very well how English

planes were flying over the house as she was giving birth to her son.

On that day, all of Kortrijk, a nearby city, was bombed.

She also remembers how they often had to flee into a bomb shelter

and how her father refused to do so, not wanting to be buried alive.

During the First World War, she and her family had to flee to Balen

near Brussels because the village they lived in was in the middle

of the battlefield. It is amazing to see how the village was ruined

when they returned after being refugees in Balen for several years.

We've found images from the village before 1914 and from after it, it is

unbelievable. The pictures of a destroyed Ypres are well known, but

it was much more than just Ypres that was destroyed, everything

in the wide area to the East of Ypres had just as much to suffer

I now realize. When families returned to their homes, they found

nothing as it once was, only the church was more or less still standing

and recognizable but severely damaged as well, everything else had to be

rebuilt from scratch. They had nothing left, and still, they had a lot, a lot to

start building a shelter, from what they found just lying around everywhere,

and what a shelter they built, a gem really, with their own hands,

everyone helping eachother, o yes, that they did have as well, they had eachother.

Beautiful little houses emerged in the middle of the destruction.

The houses were called 'barakken' but the people named them

'Villa's' instead and gave them all their unique name.

The Villa where my grandmother and her family lived got her name.

Her mother, my greatgrandmother, had lost four babies in a row

before they were one month old before my grandmother was born.

Somehow, she couldn't imagine that my grandmother would survive

the harsh circumstances they had to live in but she did and it has

always felt like a miracle to her mom that she survived. Her mother

did not have more children after my grandmother, she was the youngest

and quite a bit younger than her brothers and sisters.

I went with my son every time he went to interview my grandmother

because she speaks a dialect he doesn't always understand, which I do,

having grown up in that same village.

It was such a revelation for me as well as for my son to hear her tell us

all about her long life. She even remembered some games they played

in school during playtime, and where her fear of horses originated from

for instance. It's those little things that make this biography

so interesting and worth to read and reread, to me at least.

It's become a extended work and I'm sure

his teacher will have his work reading it all.

I am so happy my son got this assignment and today we're visiting my grandmother

to give her a copy of her own biography. I'm so anxious to see how she'll react. I think she'll be thrilled with it. She certainly loved telling us all about her life and was constantly telling my son to ask away so she would remember more and to call her if he'd have more questions, which he did.
He's so glad he's gotten to know his greatgrandmother so very well now
and feels much closer to her now all because of that assignment.
The biography is illustrated with pictures, mostly from my grandmother's

 own collection of photo albums but also the ones found on the internet about

the destroyed village they came back to after the First World War. There was even

a picture of one of the villa's that were built then and my grandmother is right,

such a beautiful and cosy looking little house it is, right in the middle of all that destruction.

One of the villa's.


Sometimes it was possible to make a comparison between
'before' and 'after'.

The two pictures on top show the building before 1914,
the picture beneath after 1918.
I don't know if that building has ever been rebuilt
after 1918 but I've always known there was a parking lot
next to the church right on that spot.
 

 
Castle and church before and after.

Most of the pictures from right after the war have the church in them,
maybe because that was the only recognizable thing
still more or less standing then, there wasn't much
of the houses left.

The inside of the church before and after.

 

All original pictures found here.

PS From the comments on my last post, compared to the amount of pageviews,
I can only come to the conclusion that cemeteries are not easy to talk about
or to express an opinion about. I do understand that and
want to express my gratitude to everyone who did give an opinion
or who expressed their feelings about cemeteries. I appreciate that so much
and want to thank you all for doing so. Thank you!
I've also come to peace with the fact that my blog will probably never
become a blog that gets tons of comments, so I want to thank everyone
 who does leave a comment on my posts. It's very much appreciated
and I really love it!
 Very often your comments put a smile on my face.
Through those comments I get the feeling I somehow get to know you all
a little bit. Thank you so much for taking the time to write an honest comment.

And a very happy mother's day to all the mothers today!

Marian


 

The cemetery

 

On the corner at the end of the street where we live,

there's the 'old cemetery'. It's completely surrounded

by an old brick wall with iron entrance gates

on four different spots. Three of the gates are never

open but one is, every day, from dawn till dusk.

That's exactly how it's written on the plaque on

the entrance gate: Open every day from dawn til dusk.

After having lived here for almost fourteen years now

I thought it was time we payed the old cemetery a visit.

That's exactly what we did last sunday, late in the afternoon.

After having done some work in the garden,

we decided to go for a walk and pay the cemetery a visit.

 Since it's completely enclosed by brick walls, and all

you can see from the road are the old huge trees

growing higher than the crosses and other sculptures

decorating the graves, I had no idea it was that big.

It's in the middle of town and at the intersection of two streets

but still it's very peaceful and quiet within the walls.

I took some pictures I want to show you here.

 

Op de hoek op het einde van de straat waar we wonen

is er het 'oude kerkhof'. Het is volledig omringd door

een oude stenen muur met ijzeren toegangspoorten

op vier verschillende plaatsen. Drie van die poorten

zijn altijd gesloten maar de hoofdingang is iedere dag

open van zonsopgang tot zonsondergang, zoals staat

te lezen op de borden aan de ingangspoorten.

In de bijna veertien jaar die we hier intussen wonen

hadden we het oude kerkhof nog nooit bezocht maar daar

kwam vorige zondag verandering in. In de late namiddag,

na wat gewerkt te hebben in de tuin, besloten we een stukje

te wandelen en een bezoek te brengen aan het kerkhof .

Omdat het helemaal door de stenen muur omringd is,

en enkel de grote bomen die er binnen die muren groeien

goed zichtbaar zijn vanaf de straat, had ik er geen idee van

dat het kerkhof zo groot is. Het ligt midden in de stad

op een kruispunt van twee straten maar daar is niets van

te merken, het is heel vredig en rustig binnen de muren.

Ik nam er wat foto's die ik jullie hier wil laten zien.

 

 

Most people buried here were born in the second half of the nineteenth century.

They died in the first half of the twentieth century. The cemetery is a monument now,

no more people are buried here nowadays.

 

De meeste mensen die hier begraven liggen werden geboren in de tweede helft

van de negentiende eeuw. Ze stierven in de eerste helft van de twintigste eeuw.

Het kerkhof is nu een monument, er worden geen mensen meer begraven.

 

 

 

 

 

Words fading....

 

Woorden vervagen....

 

 

 

or not....

 

of toch niet....

 

 

 

Words aren't always necessary....

 

Soms zijn woorden helemaal niet nodig....

 

 

 

 

Huge and richly decorated gravestones

next to simple crosses.

 

Grote rijkelijk gedecoreerde graven

naast simpele kruisjes.

 

 

 

Sculptures of all sorts reaching for the sky.

 

Allerhande beelden reiken tot hoog in de lucht. 

 

 

 

Becoming one with the tree tops surrounding them.

 

Ze worden één met de bomen om zich heen.

 

 

 

 

A cemetery embedded in green

 

Een begraafplaats, ondergedompeld in het groen

 

 

 

 

 

 

and in bright sunlight that afternoon.

 

en in fel zonlicht die namiddag.

 

 

 

Here you see part of the brick wall that surrounds

the whole cemetery.

 

Hier zie je een deel van de stenen muur die

de begraafplaats omringt.

 

 

 

I've always been hesitant to enter any cemetery,

including this one. There's an enormous tranquility

that goes out of this cemetery though,

maybe because it's so old.

Still, I would never have entered there alone, would you?

 

Ik ben altijd heel terughoudend om een begraafplaats

binnen te gaan en dat was met deze niet anders.

Er gaat wel een enorme rust uit van deze plaats,

misschien omdat het al zo'n oude begraafplaats is.

Toch zou ik er nooit alleen zijn binnengegaan, jij?

 

 

 

But I'm glad I know now

what's on the other side of the brick wall along the street.

 

Maar ik ben blij dat ik nu een idee heb van wat er

zich aan de andere kant van die stenen muur langs de straat bevindt.

 

 

 

Every gravestone tells its own story....

 

Elke grafsteen vertelt zijn eigen verhaal....

 

 

 

The world wars are never far off here either.

There are some graves of soldiers who lost their lives but

this is a memorial for the 250 civilians

who lost their lives when the city was bombed by Germany

at the beginning of the Second World War.

There were so many victims because a lot of  people

who wanted to flee to France got stuck here at the border

since France didn't let anyone in but shut its borders instead.

Every white cross bears the name of one of the victims.

 

En ook hier zijn de wereldoorlogen nooit veraf.

Er zijn enkele graven van soldaten die het leven lieten maar

dit is een gedenkteken voor de 250 burgerslachtoffers

die er vielen toen Duitsland bij het begin

van de Tweede Wereldoorlog de stad bombardeerde.

Er waren zoveel slachtoffers omdat er heel wat

vluchtende mensen hier gestrand waren.

Zij wilden naar Frankrijk vluchten voor

het naderende Duitse leger maar Frankrijk

had zijn grenzen gesloten.

Ieder kruis draagt de naam van een slachtoffer.

 

 

On one of the graves, this was inscribed,

meaning: "O quiet and silent grave,

who did you steal from us."

 

Zomaar, ergens op een graf, blonken deze woorden.

 

 

Have a beautiful Ascensionday everyone.
It's a normal working day here at our house, ironing, washing, cleaning,
although I'm exhausted really. The painting job from the last few weeks
has taken its toll. All there's left to do now is a lot of cleaning which
I've started today. My husband has gone biking in the Eifel again
for four days. He left early this morning and I have to say I'm
feeling worse about being home with the kids this time.
Somehow I could have done with some time 'away' from here as well.
But since the kids have a lot planned and a lot of school work
and I always know what to do, a little vacation was out of the question.
I would have loved to go and see the tulip fields in Holland this year.
I've seen them on many Dutch blogs already
and this year, now would have been the perfect time for it.

Fijne Hemelvaartdag iedereen,
hier is het een gewone werkdag geworden, wassen, strijken, kuisen,
ondanks de vermoeidheid die ongenadig toeslaat want de schilder-
werken hebben meer van mijn energie geëist dan ik gedacht had.
Nu rest alleen de opkuis nog waar ik vandaag mee begonnen ben.
Manlief is weer gaan fietsen in de Eifel voor vier dagen.
Vanmorgen vroeg is hij vertrokken. Dit keer heb ik er toch 
wat meer moeite mee dat ik met de kinderen thuis ben.
Ik was er echt heel graag ook even 'uit' geweest.
Maar de kinderen hebben plannen en ook een hoop schoolwerk,
en zelf weet ik ook wel wat doen dus een korte vakantie zat er niet in voor ons.
Ik had nochtans heel graag de bollenvelden in Nederland eens gezien dit jaar.
Ik zag ze al op verschillende blogs voorbij komen en dit jaar
zou het er nu de perfecte periode voor geweest zijn.


 

 

Marian