zaterdag 30 juni 2012

Vakantie

 


De beslommeringen van alledag achter je laten.

Leave all worries behind.




De dagelijkse sleur ontvluchten.

Flee the everyday.




De deur achter je dicht trekken.

Close the door behind you.




En gaan.

And go.





De wijde wereld in.

Into the wide world.






Het hoeft niet ver te zijn.

It doesn't have to be far.





Als je het maar wil zien,

If you really want to see it,






dan kan de wereld in je eigen dorp of stad

the world in your own town or city





al heel exotisch zijn.

can be very exotic.




Ik wens iedereen een
fijne vakantie toe,


Happy Holidays everyone





thuis,
dichtbij
of ver weg.

GENIET


At home,
close to home,
or far away.

ENJOY




 
Groetjes,
Marian

Bye,
Marian








woensdag 27 juni 2012

Strange looking houses




I had always wondered about those strange looking houses
a couple of streets from where we live.
They were old but they had features that were a bit too much
I thought, things that didn't quite fit into the whole picture.
I couldn't put my finger on it exactly but there was
something about those houses that kept me curious.


Enkele straten van waar we wonen, staan deze huizen.
Ik vond ze er altijd al een beetje 'anders' uitzien.
Er was iets met deze huizen.
Op de één of andere manier vond ik het plaatje niet echt kloppen
en telkens ik ze zag, bleef ik er me vragen over stellen.

 


On my walk last saturday, with destination the beautiful flowers,
I had to pass those houses and decided to put my camera to good use
and photograph them. Back home and looking at the pictures,
I decided to look on the internet later on, to hopefully find out more
about these, out of the ordinary looking, houses.


Tijdens mijn wandeling vorige zaterdag, met als bestemming de mooie bloemen,
kwam ik aan deze huizen voorbij en besloot ik,
nu ik eens mijn fototoestel bij had, de huizen meteen op foto te zetten. 
Terug thuis zou ik toch eens opzoeken en hopelijk vinden
wat de geschiedenis achter deze bijzondere huizen wel kon zijn.




And did I find out something. One thing led to another,
as is often the case when you start looking up things
on the internet, and pretty soon everything came together
and I understood how those houses came there
and why they were looking a bit strange.


En wat ik al niet te weten kwam. Het ene leidde tot het andere,
zoals zo vaak als je begint op te zoeken op internet,
en al gauw werd het me duidelijk
hoe de huizen er ooit kwamen
en waarom ze er misschien wat vreemd uitzagen.




It actually all had to do with the first World War
and even the Old Cemetary is part of the story behind it all.

Het had te maken met de Eerste Wereldoorlog
en ook Old Cemetery komt in het verhaal voor.


The houses are on the place where once a 'château', a castle, was.
At the beginning of the first World War, the château was
used as a hospital (hôpital Elisabeth, named after the queen
of Belgium then). It was close to the station and that
was an advantage. Soldiers who didn't make it got buried
in a corner of the garden which is now Old Cemetery.
From what I read about the hospital on the internet,
it was a place the soldiers could call home,
the nurses were volunteers and not army nurses,
they were indulgent and the athmosphere was merciful.
Soldiers called the nurses 'mom' instead of 'nurse'.


Op de plaats waar de huizen nu staan, stond ooit een kasteel.
Vanaf het begin van de Eerste Wereldoorlog werd het kasteel
gebruikt als hospitaal(het Elisabeth Hospitaal, genoemd naar
de koningin van België toen). Het kasteel was vlakbij
het station en dat was een voordeel.
Soldaten die het niet haalden, werden begraven
in een hoek van de kasteeltuin, nu het Old Cemetery.
Van wat ik op het internet las over het hospitaal,
was het een plaats die de soldaten thuis noemden.
De verpleegsters en zusters werkten er vrijwillig.
Ze waren gemoedelijk en de sfeer was ongedwongen.
De soldaten spraken de verpleegsters aan als 'moeder'.


Maria van den Steen de Jehay, who led the hospital, describes it as follows:

Maria van den Steen de Jehay, die het hospitaal leidde, beschreef het als volgt:

L'Hôpital était leur Home.
“On est à la maison, ons est chez nous à l'Hôpital. Alors les Infirmiers, on ne les appellera plus Mademoiselle. On leur dira: Maman.”

Et cela sembla tout naturel. Et sur les lèvres de ceux qui mouraient le nom de celle qu'on appelle toujours alors et le nom de celle qui la remplaçait, se confondaient en un seul mot: Maman.

The castle/hospital at the beginning of the war
Het kasteel/hospitaal aan het begin van de oorlog


The railroad and the castle were an easy target though
and so, by the end of 1915, the hospital moved to a farm further away.
Soldiers were then buried where now Lyssenthoek Cemetery is.
Several more hospitals were installed in the area but hôpital Elisabeth
kept playing an important role as well, due to its location.


De spoorweg en het kasteel waren een makkelijk doelwit
en tegen het einde van 1915 werd het hospitaal grotendeels verhuisd
naar een boerderij verder weg.
Soldaten die daar overleden werden begraven
Verschillende hospitalen werden opgericht in de omgeving
maar het Elisabeth hospitaal bleef een belangrijke rol spelen
gedurende heel de Eerste Wereldoorlog
vanwege zijn goede ligging.




The castle was bombed many times and by the end of the
first World War, it was totally ruined and uninhabitable.
The remnants of the castle (balconies, bricks, decorations) were used to build houses
on the place where the castle once had been. Those houses are still there now.
Houses with pieces of a former castle built into their façade
would make them look a bit peculiar I guess.


Het kasteel had erg te lijden onder de bombardementen
en was volledig geruïneerd en absoluut onbewoonbaar na de oorlog in 1918.
Het werd dan ook afgebroken, maar het puin werd nuttig besteed.
Waar ooit het kasteel stond, werden huizen gebouwd met in de gevels,
de balkons, versieringen en bakstenen van het kasteel verwerkt.
Die huizen staan er nu nog altijd.
Huizen met in de gevel stukken van een vroeger kasteel verwerkt,
kunnen niet anders dan er een beetje vreemd uitzien, denk ik.





 

Bye,
Marian

Groetjes,
Marian





maandag 25 juni 2012

Seedpods and flowerbuds


Zaaddozen en bloemknoppen.




Het lijkt of de tuin bij ons in een soort tussenpauze gekomen is
met maar heel weinig nog of al aan de bloei.




De zaaddozen zijn volop in de border aanwezig,
al dan niet rijp.




De ene hebben het zaad al uitgestrooid.
Met al de wind van de laatste tijd is dat
helemaal niet moeilijk.




De andere zijn nog groen en,
als ze al niet afgeknakt zijn door diezelfde wind,
laat ik ze nog wat staan
zodat ze ook vers zaad kunnen vormen.




Sommige hebben dan weer een creepy uiterlijk.
Ze doen me wat aan een spin met
veel te veel poten denken,
gelukkig staan ze vast in de grond ;-)




En dan,
 op één van de foto's,
een piepklein spinnetje
op zo'n spinnenzaaddoos.
Kijk maar...




Gezien?

 
Tot daar de zaaddozen.
Verder zijn er al schuchtere knoppen
van hortensia te zien.
Niet de overvloed van andere jaren
en de knoppen op zich stellen ook niet zoveel voor als anders,
ze zijn veel kleiner uitgevallen.
Het is intussen bijna juli,
dus mogen ze beginnen bloeien.
Vorig jaar hadden ze dat al volop gedaan,
weet je nog?
Toen had ik er zelfs al
verschillende boeketten van geplukt
om uit te testen hoe het best en het langst hortensia's op vaas
gehouden konden worden.
Mijn conclusie toen was:
Ik laat ze liever aan de struik,
dan heb ik er veel langer plezier van.
Als ze al gaan bloeien natuurlijk....
Ach, geduld is een schone deugd
en zelfs al is er niet veel bloei,
aan inspiratie om foto's te nemen
ontbreekt het blijkbaar toch niet ;-)
Altijd wel wat te ontdekken in de natuur.




De Dahlia Sneezy is al een tijdje aan het bloeien
maar heel veel bloemen in één keer zijn er nooit
want de wind blaast de blaadjes zo weg als de bloem
ook maar een beetje aan het einde van zijn bloei komt.
Ik knip de achtergebleven zaadknoppen direct af
en dan vormen zich regelmatig nieuwe bloemen.
Hier zo'n bloem die zich aan het ontvouwen is.
Het is eens wat anders dan een bloem in volle bloei.






De Dahlia Park Princess is wél een hele sterke Dahlia.
Die laat zich door de felle wind niets dicteren.
Ik hoop nu al dat ik deze soort kan overhouden
gedurende de winter. Elke tip voor het bewaren
van Dahliaknollen is welkom!




Zie, nu ben ik zelfs al aan de echte herfst aan het denken
terwijl de zomer nog niet begonnen is,
 officieel wel natuurlijk
maar het voelt nog niet zo aan.
Wat verlang ik naar een echte, warme, zonnige zomer.
Als we die elkaar nu eens allemaal toewensen,
wie weet komt die er dan...
Bij deze aan iedereen:

Een 
Zalig
Zonnige 
Zomer 
 gewenst!!!



Groetjes,
Marian



zondag 24 juni 2012

Delphinium Consolida Ajacis/Ambigua


Foto internet



Dankjewel allemaal om te helpen meedenken
over welke bloem dit zou kunnen zijn.
Anja zette me al meteen op het juiste spoor.
Het is een soort Ridderspoor.
Maar omdat deze bloemen toch echt niet zo
groot en hoog zijn als de Riddersporen
die je als vaste plant in tuinen aantreft,
dacht ik dat het misschien een wilde Ridderspoor was.
Precies dat tikte ik dan ook in bij google en zo vond ik
dat er inderdaad een wilde Ridderspoor bestaat die
Delphinium Consolida Regalis genoemd wordt.
Na wat afbeeldignen ervan bekeken te hebben,
was het duidelijk dat dit toch niet de bloem was
die ik gezien had. Consolida Regalis heeft niet
van die lange stelen vol bloemen die dicht tegen elkaar aan zitten.
Terwijl ik zocht naar deze 'wilde Riddersporen',
kwam ik echter ook Consolida Ajacis tegen.
En dit was wél de plant die ik zocht. Ook de kleuren waren juist.
Consolida Ajacis wordt ook wel Consolida Ambigua genoemd.
Ik vond er geen Nederlandse naam voor dus wellicht worden deze
bloemen net als de tuinvarianten gewoon Riddersporen genoemd.
Een letterlijke vertaling uit het Engels is Raket Ridderspoor
maar of die naam wel gebruikt wordt, is niet duidelijk.
De bladeren zijn heel fijn ingesneden, helemaal anders dan bij
de vaste planten Riddersporen, en ze bestaan in blauw, roze, paars en wit.
Deze plant is heel giftig, al gebruikten de Cherokee de plant wel
in infusies om hartproblemen mee te genezen.
Boeren houden hun vee echter liefst ver van weiden met dit 'onkruid'.


Thanks so much for helping me out
with the name of these unknown flowers.
Anja immediately sent me into the right direction.
It's a kind of Delphinium or Larkspur. 
Because the flowers on these plants aren't so
big and tall as the Larkspur you can find
as a perennial in many gardens,
I thought it might be some kind of wild Larkspur.
I entered just that in google and found that
wild Larkspur is also known as Delphinium Consolida Regalis.
After seeing some images of it, I realized the flowers I saw
weren't the ones from wild Larkspur.
While I was looking for those wild Larkspur though,
I also came upon Consolida Ajacis and that was
exactly the plant I was looking for.
It's also known as 'Consolida Ambigua'
and it's common name is Rocket Larkspur,
as Rosemary had already pointed out to me
in her comment. Thanks!
The Rocket Larkspur has fernlike leaves
and has flowers in white, pink, purple or blue.
It's a very poisonous plant, although the Cherokee did use
the plant in infusions to treat heart problems.
Farmers want to keep their cattle far from meadows
with this 'weed' in it though.




Groetjes,
Marian

Bye,
Marian





zaterdag 23 juni 2012

What flower is this?


Welke bloem/plant is dit?









The English text is in Italic type following the Dutch text.


Vandaag waren het deze bloemen die mijn aandacht
wisten te trekken, alweer terwijl ik met de auto op weg was
en neen, alweer had ik mijn fototoestel niet bij.
Ik zou op dat moment trouwens toch geen tijd gehad hebben
om even te stoppen.
Zo ver van huis stonden de bloemen echter niet en
in de late namiddag besloot ik, met fototoestel in de hand,
eens tot daar te wandelen.
Terwijl ik daar gewoon op het voetpad vlakbij de spooroverweg
wat wilde bloemen verstopt onder een reklamebord stond te fotogaferen,
stopte bovendien nog een wagen om de weg te vragen.
Het waren Engelsen op zoek naar Lyssenthoek Cemetery.
Even mijn beste Engels bovengehaald om ze op weg te helpen.
Over Lyssenthoek Cemetery maakte ik vorig jaar een post.
Die kan je hier zien als je dat wilt.
Op weg naar de bloemen bij de spoorweg onder het reklamebord,
waarvan ik de naam niet weet en wel zeer graag zou weten,
liep ik trouwens ook nog langs een ander Military Cemetery
waar ik niet zomaar aan voorbij kon lopen.
Het blijft me aangrijpen, de vele begraafplaatsen met
slachtoffers van de Eerste wereldoorlog die hier hun leven lieten,
velen nog zo jong. Dit is 'Old Cemetery', zo genoemd
omdat het de eerste begraafplaats was tijdens de oorlog.
Er volgden er nog zoveel, waaronder Lyssenthoek, het grootste,
waar de heer uit de auto bij de bloemen de weg naar vroeg.

De bloemen waren roze of blauw en groeiden er gezellig door elkaar.
Geen idee welke bloemen het zijn. Weten jullie het?


Today these were the flowers drawing my attention,
again while I was driving my car, and once more I hadn't got
my camera with me but I wouldn't have had the time to stop anyway.
The flowers weren't that far from where we live though,
so late in the afternoon, I decided to go for a walk,
take my camera with me and photograph the flowers.
While I was doing that, a car stopped, an English gentleman
asked the way towards 'Lyssenthoek Cemetery'.
In my very best English I explained to him how to drive.
It reminded me again of the post I made about Lyssenthoek
a year ago. You can find that post here.
It also reminded me of how much the area we live in
will always be connected to the first World War.
While walking towards the flowers, I had passed
another Military Cemetery already.
I couldn't just pass it though and had entered and taken a look
around and also taken some photos; as I had my camera with me.
It moved me again how many men, sometimes so very young still, 
left their lives here.
This cemetary is called 'Old Cemetery' because it was the very first
cemetary where soldiers were buried during the first World War.
Many more followed unfortunately, 'Lyssenthoek' being the largest one
and also the one the English gentleman was asking the way to
while I was photographing the flowers.

The flowers are pink and blue, growing happily next to one another.
I have no idea what flowers these are, have you?





Hieronder de foto's van 'Old Cemetery'.

Underneath are the pictures I took at 'Old Cemetery'.









Groetjes,
Marian

Bye,
Marian




vrijdag 22 juni 2012

Purple cloud

 
 





De Nederlandse tekst staat wat verder schuingedrukt.

I had seen that purple cloud the day before
but had also completely forgotten about it
until I saw it again today.
Behind an wire fence, there had to be something blooming
that gave the small piece of land behind that fence
a shade of purple, as if a purple cloud had landed right there.
Today I decided to pull over and have a proper look.
I just had to know what that was.
As usual, I didn't have my camera on me.
I still haven't mastered the habit to always
take my camera with me no matter what.
I doubt it that will change any time soon even.
That's just me.
But anyway, that cloud was the result of
an enormous amount of tiny purple flowers.
In the midst of all that purple were...
little christmastrees could you believe it.
I really should have had my camera with me.
Maybe there is a change in the making afterall
and I'll take it with me in the future.
Some of the flowers managed to 'escape' through the fence though,
so I could reach some and take two little pieces home with me to photograph.
The purple cloud would have been much more impressive of course
but this was better than nothing.
And this way, I got to take a closer look at the plant as well.
With those leaves and seedpods,
there was no doubt about it,
this had to be some kind of Geranium.
A little research and I could put a name on it.
It's Geranium Robertianum or Herb Robert,
also known as... Stinky Bob,
due to the bad smell of the crushed leaves.
It's a wholesome, healthy, non poisonous common herb
of which every piece is used in herb medicine.
It's a styptic and desinfecting herb and
has been used to heal wounds since the Middle Ages. 


Ik had die paarse wolk de dag voordien al opgemerkt
maar was ze compleet vergeten tot ze me
vandaag opnieuw opviel.
Achter een draadafsluiting moest iets bloeien
dat het stuk grond achter de afsluiting
van een paarse zweem voorzag.
Ik besloot de auto aan de kant te zetten
en eens van dichterbij te gaan kijken.
Ik moest gewoon weten wat dat was.
Zoals altijd had ik ook nu weer mijn camera niet bij.
Ik weet het, onvoorstelbaar bijna,
maar de gewoonte om altijd en overal
mijn fototoestel mee te nemen, zit er nog niet ingebakken
en ik weet niet of dat zo vlug zal veranderen,
mezelf kennende.
De paarse wolk bleek het resultaat te zijn van
een enorme hoeveelheid kleine paarse bloemetjes.
Temidden van die bloemetjes stonden trouwens
kleine kerstboompjes
maar laten we daar nog niet aan denken.
Laat eerst die zomer maar eens komen.
Wenste dat ik toch mijn camera bij me had.
Wie weet zit er toch verandering in en neem ik
vanaf nu mijn fototoestel wél mee ;-)
Enkele van die piepkleine bloemetjes staken echter door
de omheining heen en ik kon er net twee kleine takjes van 'plukken'.
Die zou ik thuis op de foto zetten.
De paarse wolk was indrukwekkender geweest uiteraard
maar dit was beter dan niets.
Bovendien kon ik nu makkelijk bekijken wat voor plant dit zou kunnen zijn.
Aan de bladeren en zaaddozen te zien moest dit een soort Geranium zijn.
Na wat opzoekwerk werd duidelijk dat het hier ging om
Geranium Robertianum,
ofwel Robertskruid, ook wel stinkende ooievaarsbek genoemd.
Geplukte en fijngewreven bladeren van de plant zouden namelijk stinken.
Intussen eens uitgeprobeerd en ja, dat stinkt.
Het is een geneeskrachtig kruid, geen enkel deel ervan is giftig.
Alle delen van de plant zijn desinfecterend en bloedstelpend
en wellicht daarom wordt de plant al sedert de Middeleeuwen gebruikt
om wonden te helen.
Dit was een hele boterham over een piepklein bloemetje
dat vandaag toch mijn aandacht wist te trekken.





Groetjes en fijn weekend,
Marian


Bye,
have a great weekend,
Marian



donderdag 21 juni 2012

Shades of pink

Blij dat ik deze 'shades of pink' eerder deze week
op verschillende tijdstippen kon vastleggen
want met het onweer dat we vandaag
in de namiddag te verwerken kregen,







liggen deze Astrantia, ofwel Zeeuwse Knoopjes, helemaal plat,



Roos 'Wife of Bath'



Dezelfde roos, een paar dagen later



en hier frontaal bekeken.


hangt deze roos er nu hulpeloos bij,




maar heeft de eerste bloem van deze dahlia goed standgehouden.
Intussen is ze ook al meer tot bloei gekomen dan op de foto 
en lijkt het een fluo-roze ster in pot.
De pot staat helemaal apart van de rest
en dat vind ik best.
Deze opvallende schoonheid heeft geen andere kleuren
rond zich nodig. Deze ster moet alleen kunnen schitteren.
Haar naam?
Park Princess.


En voor we 't vergeten,
na lente komt zomer
en die is vandaag gestart.
Ik wens iedereen een mooie zomer toe
met heel veel zon.


Groetjes,
Marian